مجازات ایران خود هدف گشته است و در وضع و اجرای مجازاتها، لابی های اسرائیل نقش اول را دارند

توضیح: این مطلب مهم را از نشریه انقلاب اسلامی در هجرت به این وب لاگ منتقل کرده ام تا بتوانم به بالاترین ارسال کنم. این مطلب با وجودی که به بالاترین ارسال نشده است، اما قابل فرستادن با آدرس منبع اصلی به بالاترین نیست. احتمالاً کسانی قبل از فرستاده شدن لینک های دو هفته نامه انقلاب اسلامی، آنها را سوزانده اند:

مجازات ایران خود هدف گشته است و در وضع و اجرای مجازاتها، لابی های اسرائیل نقش اول را دارند:

انقلاب اسلامی: در 1 اوت 2012، مجلس نمایندگان امریکا مجازاتهای جدیدی را بر ضد ایران وضع کرد. در وضع این مجازاتها، لابی اسرائیل در امریکا، نقش اول را بازی کرده است. پل پیلار، در نوشته خود به تاریخ 5 اوت، این واقعیت را که مجازات ایران نه وسیله ای برای وادار کردنش به تغییر رویه خویش در مورد مسئله اتمی، که هدف شده است:

❊ مجازات ایران نه وسیله ای برای متقاعد کردن ایران به تغییر سیاست اتمی خود که هدف گشته است:

• اینک در امریکا، مسابقه میان دو طرف (دموکرات و جمهوریخواه) بر سر وارد کردن فشار بیشتر به ایران و وضع مجازاتهای سنگین تر، در گرفته است. هیچ توجهی به هدف از وضع مجازات و اثر منتظر آن بر تغییر رویه رﮊیم ایران نیست.

در واپسین مصوبه مجلس نمایندگان که مجازاتها را سنگین تر و فشار بر ایران را تشدید می کند و در تهیه و به تصویب رساندنش، کاخ سفید با اعضای دموکرات و جمهوریخواه کنگره همکاری کرده است، کمترین نشانه ای از این اصل پایه نیست که مجازاتها تنها می توانند نیمی از کوششهائی باشند که برای متقاعد کردن مجازات شونده به تغییر رویه وضع و اجرا می شوند. در حقیقت، تا وقتی غرب مجازات ایران را با معامله واقعی (امتیاز دادن در ازای امتیاز گرفتن) همراه نکند، تشدید مجازاتها اثر نخواهند کرد.

• پرسیدنی است: باوجود این که هیچ مدرکی بر وجود سلاح هسته ای در ایران نیست، این وسوسه مهار گسیخته بر وضع مجازاتها از چه رو است؟ تنها کافی است میت رامنی بگوید «ایران بزرگ ترین تهدید برای جهان است» تا که مجازاتهای بازهم سنگین تر برضد ایران وضع و اجرا شوند؟

مدتها است که فشار بر ایران دیگر وسیله ای برای رسیدن به هدفی (خود داری ایران از تولید بمب اتمی) بشمار نیست. باتوجه به این امر که گفتگو کنندگان غرب، سخت و انعطاف ناپذیرند و کارشان این شده است که از طرف ایرانی بگویند آنچه را ما می خواهیم شما بدهید و در ازای آن ماچیزی به شما نمی دهیم، دیگر نمی توان گفت هدف از وضع مجازاتها اینست که ایران بر سر میز مذاکره بازگردد و به مذاکره جدی تن بدهد. ما به تماشای منظره ای نشسته ایم که، در آن، طرف غربی می داند رویه اش به جائی نمی رسد اما همچنان به آن ادامه می دهد.

مارک دوبویتز، محقق مؤسسه دفاع از دموکراسی، می نویسد: هدف از وضع مجازاتها اینست که رهبران ایران محاسبه های خود را تغییر بدهند اما هیچ دلیلی بر اینکه مجازاتها این هدف را برآورده باشند، وجود ندارد.

• روز سه شنبه، کاخ سفید بیانیه ای انتشار داد و، در آن، با غرور، مجازاتهائی را که برضد ایران وضع و اجرا شده اند، برشمرد. بگذریم از این که اندکی از این مجازاتها بطور مستقیم به فعالیتهای اتمی ربط دارند و بپرسیم: چرا کاخ سفید اثری که این مجازاتها بر حل مشکل گذاشته است را گزارش نمی کند؟ چرا در بیانیه اش در این باره هیچ نیست؟ چرا کلمه ای در نقد مواضع متخذ در گفتگوها در آن نیست؟ پنداری وضع مجازاتهای اقتصادی هدف است و نه وسیله ای برای دستیابی به هدفی.

• داستان مجازاتها آنقدر طولانی و تکراری گشته است که وضع کنندگان آنها نیز می بینند ابتکاری نمی توانند بکنند. بدانحد که دانا روهرباچر، نماینده جمهوریخواه از کالیفرنیا، که محرک او در دادن پیشنهاد، گزارشها در باره همکاری نظامی آذربائیجان و اسرائیل بودند، پیشنهاد کرد، در آذربائیجان ایران، حس ناسیونالیسم تحریک شود و رهبران ایران ترسانده شوند به این که امریکا برای آنکه مردم آذربائیجان حق استقلال خود را بدست آورند، به آنها کمک خواهد کرد.

انقلاب اسلامی: از دوران اساطیری تا امروز، آذربائیجان سر ایران بوده است. اگر استبداد از میان برخیزد، نیاز به تحریک حس ملی گرائی نیز پیدا نمی شود. همه آذری ها خویشتن را در وطن مستقل و آزاد باز می یابند. از یاد نبرده ایم اجتماع بزرگ مردم باکو را که خواستار پیوستن به ایران بودند. آن حس نیرومند را خیانت رﮊیم ملاتاریا، واپس زد و اینک، اسرائیل امکان یافته است سیاست خویش را که تجزیه کشورهای منطقه است، به اجرا بگذارد و نماینده مجلس امریکا، کشوری هرگاه قرار بر برانگیختن حس ملی گرائی بشود، هزار پارچه خواهد شد، بفکر آن افتاده است که ایران را تجزیه کند.

فریده فرشی خطاب به آن نماینده گفته است: چه خواهید گفت و کرد اگر نماینده مجلس یک کشور دیگر پیشنهاد کند که حکومتش حس ملی گرائی مردم هاوائی را تحریک کند و یا از بازپس دادن کالیفرنیا به مکزیک و از تشکیل دولت ایرلندی ها در ماساچوست هواداری کند؟

• در آینده، تاریخ دانان خواهند گفت: باوجود این که سلاح اتمی درکار نبوده است، این مجازاتها چرا وضع شده اند؟ برای یافتن پاسخ این پرسش، نیاز به مطالعه نقش اسرائیل در سمت یابی سیاست امریکا خواهند یافت. اگر امریکا این اندازه از اسرائیل شنوائی دارد، بسا بدین خاطر است که نیاز به دشمن دارد.